یه ضربه بی هدف و گل

در ورزشگاهی مملو از تماشاگر
من، بازی خداحافظی کسی هستم
که هیچ وقت فوتبال بازی نکرد

مهربونی و سنجه های عریانش

چه خوش بی مهربونی سر به سر بی

که از اختیار بیرون است

در دایره قسمت
ما نقطه تحریمیم
سود آنچه تو اندیشی
ارز آنچه تو فرمایی

فیلترینگ

روحانی مُرد، از بس که جان ندارد

تبارشناسی درد

جسم از درد به خود می پیچید

به روح گفت : دستت را به من بده

روح دست نداشت

روح فقط تعلق داشت

به  آن جسم رنج کشنده

به افکاری زاینده رنج جسم

و رفتن بزرگترین خواهشش بود

رویایش تعلق نداشتن بود

ولی درد جسم را می زیست

و  اینگونه برزخ آفریده شد

نقد

یار با ماست
 چه حاجت که ز یادش طلبیم!؟

غافل

ریشه هرگز نمی‌داند تبری در کار است

رفتن درخت را به پای بی‌وفایی‌اش می‌نویسد

جنگجوی درون

- نازی جان! عزیز دلم برات یه بسته آوردن
+ وااای تازه ساعت یازده صبحه مگه سر آورده؟ چی هست حالا؟
- نمی دونم یه هدیه است روش نوشته انتخابات آزاد
+ وااای چقدر اینا کنه هستن. بسته اش چه رنگیه؟
- نقره ایه قشنگم
+ بگو تا طلائی نباشه من رای نمی دم. تازه باید حتما باز هم باشه
- نمیشه کوتاه بیای گلم؟ آخه زحمت کشیده آوردش درِ خونه
+ تو هیچوقت معنای مبارزه رو نفهمیدی (گریه می کند) کور خوندی من تسلیم بشو نیستم. با تیپا بندازش بیرون عوضی رو

ته‌لیل

 تحلیل های زیادی هستند که نوشته نمی شوند

بلکه شتک می زنند

فرق است

قبلا عرفا توی گور می خوابیدند

 تا مرگ رو به خودشون یادآوری کنند

الان بی خانمان ها توی گور می خوابند

 تا مرگ وجدان جمعی رو به ما یادآوری کنند

دل‌بسته

فرشته ای می گریست

به بهشت کوچکی دل بسته بود

جمع جبری

نه من فرزندم را انتخاب کرده ام
نه فرزندم مرا
نگاهمان با دیدن هم برق می زند
گور بابای انتخاب

یک بام و دو هوا

سیاست ما عین دیاثت ماست

ردکردگی (4)

خیس میشی
گوله می شی
میفتی تو عشق و حواشی

صد و نود و خرده ای

چون که لب آمد، بغل هم پیش ماست

نیروانای آبی سبز

چو هندوانه در حوض
رها رها رها من

ریشخند بزرگ

 ترازویی که بر سر عدالتخانه ها نصب می کنند ، بیشتر شبیه ریشخند بزرگ دنیا به آدم هاست ، تصویر کج و معوجی از آنچه باید باشد و نیست .

این امانت بهر لیلی دست ماست

هذا من فضل عشقی