@ مهندس پنگول جونی درسته مهندس غم ها هم فراموش می شن ولی نه کامل . مثل یک زخم می مونند و بعد جوانه می زنند.به نظر من شادی ها رو زودتر فراموش می کنیم @ سمیه یکی از دلائلش هم اینه @سمانه چه شعر قشنگ و مناسبی گفتی . مرسی
خب این مورد در خیلی از شادی ها صادقه ولی بعضی از شادی ها هستن که هیچ وقت از یاد هیچ کس نمیره، مثلا روزی که من به دنیا اومدم!! دی: ولی جدا از شوخی هرچی من یادم میاد خاطرات تلخ گذشته است که عاشقشونم.اون گذشته رو بیشتر دوست دارم.به همین مناسبت بزرگی گفته: دلیل نوستالژیک بودن ما دوست داشتن گذشته نیست، نداشتن امید به آینده است!!!!
جالب بود. لایک ;)
پاسخحذفلایک به صاحب کامنت بالایی :)
پاسخحذفلایک به صاحب کامنت بالایی :)
پاسخحذفلایک به صاحبان کامنت هایی بالایی:)
پاسخحذف@عمورضا
پاسخحذفبه من که رسید جمع بستی ؟
ای بابا
:))
به نظر من زیاد هم این طوری نیست
پاسخحذفیکی از خصوصیات آدم ها فراموش کردن غم هاست.
اگه غم ها فراموش نمی شدن انسان نمی تونست زندگی کنه. نسلش منقرض می شد.
واسه همینه که دوستی هامون روز بروز کمرنگ و کمرنگ تر میشن
پاسخحذفاگر غم را چو آتش دود بودی
پاسخحذفجهان تاریک بودی جاودانه
(شهید بلخی)
@ مهندس پنگول جونی
پاسخحذفدرسته مهندس غم ها هم فراموش می شن ولی نه کامل . مثل یک زخم می مونند و بعد جوانه می زنند.به نظر من شادی ها رو زودتر فراموش می کنیم
@ سمیه
یکی از دلائلش هم اینه
@سمانه
چه شعر قشنگ و مناسبی گفتی . مرسی
خب این مورد در خیلی از شادی ها صادقه ولی بعضی از شادی ها هستن که هیچ وقت از یاد هیچ کس نمیره، مثلا روزی که من به دنیا اومدم!!
پاسخحذفدی:
ولی جدا از شوخی هرچی من یادم میاد خاطرات تلخ گذشته است که عاشقشونم.اون گذشته رو بیشتر دوست دارم.به همین مناسبت بزرگی گفته:
دلیل نوستالژیک بودن ما دوست داشتن گذشته نیست،
نداشتن امید به آینده است!!!!