@husseinsaadat به جون خودم من فقط یه بار توی کل دوران مدرسه و دانشگاه تنبیه شدم اونم سر زنگ ورزش! سوم راهنمایی بود یکی از بچه ها مصدوم شد منم سر مربی ورزشمون داد زدم ! :))
چه جالب عوضش من حداقل 5 یا 6 بارش دقیقا یادم مونده. (با گریه هاش) شاید بخاطر اینکه پسر بودیم تنبیهات بیشتر بود. ولی چیزی که عذابم می داد کچلیش بود. ولی حالا که می خوام کچل کنم همسری نمی ذاره!!!
به قاصدکی با پاهای خسته : سلام اون وقتها یادته چقدر به مدیرتون بابت این تنبیه ها ... حالا خودت مدیر شدی و بیچاره میچیکو ... دو ساعت کامنت نذار ، یه پاتو بگیر بالا ، کنار سید نشین سرو صدا می کنید و ... (کمپین حمایت از میچیکو و سید)
اگه تو مدرسه تنبیه می شدی اینو داشتهه باش که : در مدرسه جز خون جگر نیست حلال آسوده دلی در آن محال است ، محال
اگرم بعد از مدرسه تو کلاسای درس دیگه اخراج میشدی اونو دیگه ببین چیکار کردی که ...
ولی خوب بود . یادش بخیر . تجدید خاطره کردی که خدا خاطره هاتو تجدید کنه ... :)
راستی میدونم خیلی بی ربطه ولی گفتی دهه شصتی ها اینو یادم اومد . تو پست مدیر اینو میذارم چون جریمش لنگه پا وایستادن دم در وبلاگه و کامنت نذاشتن ... پس ربط داره
واسه متولدین اوایل دهه شصت وبلاگ : بچه ها پردیس سینمایی ملت پاتال و آرزوهای کوچک رو داره اکران می کنه یادتون میاد ... یادش بخیر میخوام برم ببینم ...
پس حالا که اینجوری شد الآن یه پست میذارم با اینکه هنوز 5 ساعت نشده که آش نخورده و دهن سوخته نشم ...حداقل لنگ پا دم در وایسادنه ارزشش رو داشته باشه ... نه شوخی می کنم شما حلال کن تو این ماهِ...
ولی حیف شد کاش این پست وصف حال خودت بود تا بیشتر به دل خواننده های وبلاگ مخصوصاً میچکو و دیگر درد کشیده ها می نشست
بالاخره پست راجع به اینجور چیزاست دیگه واسه همین هیچ کامنتی بی ربظ نیست چون نتیجه ش جریمه س و لنگه پا ... اتفاقاً پست خوبیه آدم آرامش داره یه کم :)
از اونجایی که من خیلی با شخصیت بودم یه بار اونم سوم ابتدایی اینجوری تنبیه شدم!اونم نه اینکه یه لنگه پا وایسم، یه نیمکت جداگانه داشتیم که از بقیه نیمکت ها فاصله داشت،من یه روز روی اون نیمکت نشستم!!!
@میچیکو اتفاقا این کامنتت باعث شد یه توضیحی بدم سر زنگ ورزش کلاس سوم راهنمایی که میگم تنبیه شدم ، فقط از بازی همون روز اخراج شدم نه اینکه یه لنگه پا وایسم
البته نه اینکه بگم افتخاره تنبیه نشدنم ظاهرم گول زن و معصوم بود هیشکی کارم نداشت
منم همچین درست و حسابی تنبیه نشدم ولی یه لنگ پا وایسادن هم نداشتیم خط کش بود و شیلنگ و ترکه . گاهی فکر می کنم این ناظم ها لذت می بردند و می برند از اینکه بچه ها رو می زنند. بعید میدونم همش بخاطر نظم مدرسه باشه.
جالب بود...یاد ترانه ی رضا یزدانی تو فیلم طهران تهران افتادم...یه چیزی تو همین مفاهیم بود. حتمن گوش بدبد! من الحمدالله به تنبیه و این جور چیزا خیلی نخوردم.
خوب درس نمی خوندی دیگه!!!!
پاسخ دادنحذفبرا ما هم چوب و شیلنگاش.
دلم می خواد یه لحظه برگردم عقب یه چوب کف دستم بخوره و برگردم.
مخصوصا چوب عربی سوم راهنمائی
@husseinsaadat
پاسخ دادنحذفبه جون خودم من فقط یه بار توی کل دوران مدرسه و دانشگاه تنبیه شدم اونم سر زنگ ورزش! سوم راهنمایی بود
یکی از بچه ها مصدوم شد منم سر مربی ورزشمون داد زدم !
:))
چه جالب
پاسخ دادنحذفعوضش من حداقل 5 یا 6 بارش دقیقا یادم مونده. (با گریه هاش)
شاید بخاطر اینکه پسر بودیم تنبیهات بیشتر بود.
ولی چیزی که عذابم می داد کچلیش بود.
ولی حالا که می خوام کچل کنم همسری نمی ذاره!!!
@husseinsaadat
پاسخ دادنحذفخوبه که
مرد باس کچل باشه!!
:))
به قاصدکی با پاهای خسته :
پاسخ دادنحذفسلام
اون وقتها یادته چقدر به مدیرتون بابت این تنبیه ها ... حالا خودت مدیر شدی و بیچاره میچیکو ... دو ساعت کامنت نذار ، یه پاتو بگیر بالا ، کنار سید نشین سرو صدا می کنید و ...
(کمپین حمایت از میچیکو و سید)
اگه تو مدرسه تنبیه می شدی اینو داشتهه باش که :
در مدرسه جز خون جگر نیست حلال
آسوده دلی در آن محال است ، محال
اگرم بعد از مدرسه تو کلاسای درس دیگه اخراج میشدی اونو دیگه ببین چیکار کردی که ...
ولی خوب بود . یادش بخیر . تجدید خاطره کردی که خدا خاطره هاتو تجدید کنه ...
:)
راستی میدونم خیلی بی ربطه ولی گفتی دهه شصتی ها اینو یادم اومد . تو پست مدیر اینو میذارم چون جریمش لنگه پا وایستادن دم در وبلاگه و کامنت نذاشتن ... پس ربط داره
واسه متولدین اوایل دهه شصت وبلاگ :
بچه ها پردیس سینمایی ملت پاتال و آرزوهای کوچک رو داره اکران می کنه
یادتون میاد ... یادش بخیر
میخوام برم ببینم ...
@معمار آریایی
پاسخ دادنحذفاین کامنتت همینجوری سر انگشتی هم که حساب کنم یه 24 ساعتی تنبیه رو شاخشه !
:))
درضمن مدیر باس جذبه داشته باشه
منم پاتال و آرزوهای کوچک
:(
پس حالا که اینجوری شد الآن یه پست میذارم با اینکه هنوز 5 ساعت نشده که آش نخورده و دهن سوخته نشم ...حداقل لنگ پا دم در وایسادنه ارزشش رو داشته باشه ...
پاسخ دادنحذفنه شوخی می کنم شما حلال کن تو این ماهِ...
ولی حیف شد کاش این پست وصف حال خودت بود تا بیشتر به دل خواننده های وبلاگ مخصوصاً میچکو و دیگر درد کشیده ها می نشست
بالاخره پست راجع به اینجور چیزاست دیگه واسه همین هیچ کامنتی بی ربظ نیست چون نتیجه ش جریمه س و لنگه پا ... اتفاقاً پست خوبیه آدم آرامش داره یه کم
:)
@معمار آریایی
پاسخ دادنحذفجریمه آپ کردن زودتر از 5ساعت دیگه یه لنگه پا نیست معمار خان
به همین بند رخت توی هدر آویزونت می کنم
:))
آخ گفتی ! غیر از مدرسه سر بقیه ی کلاسها همش یه لنگه پا وایسادم
پاسخ دادنحذفآره يادش به خير
پاسخ دادنحذفمنم بجز يكي دوبار يادم نمياد از دست شلنگ و خط كش و...در امون مونده باشم:)
سهم دهه شصتی در تمام زندگیشون همین بوده
پاسخ دادنحذفالبت جای شکرش باقیست که درس را می توانست بشنود
از اونجایی که من خیلی با شخصیت بودم یه بار اونم سوم ابتدایی اینجوری تنبیه شدم!اونم نه اینکه یه لنگه پا وایسم، یه نیمکت جداگانه داشتیم که از بقیه نیمکت ها فاصله داشت،من یه روز روی اون نیمکت نشستم!!!
پاسخ دادنحذف@میچیکو
پاسخ دادنحذفاتفاقا این کامنتت باعث شد یه توضیحی بدم
سر زنگ ورزش کلاس سوم راهنمایی که میگم تنبیه شدم ، فقط از بازی همون روز اخراج شدم
نه اینکه یه لنگه پا وایسم
البته نه اینکه بگم افتخاره تنبیه نشدنم
ظاهرم گول زن و معصوم بود هیشکی کارم نداشت
منم همچین درست و حسابی تنبیه نشدم ولی یه لنگ پا وایسادن هم نداشتیم خط کش بود و شیلنگ و ترکه . گاهی فکر می کنم این ناظم ها لذت می بردند و می برند از اینکه بچه ها رو می زنند. بعید میدونم همش بخاطر نظم مدرسه باشه.
پاسخ دادنحذفاون موقع نون هم نبود که بگیم والا با این نوناشون
پاسخ دادنحذفجالب بود...یاد ترانه ی رضا یزدانی تو فیلم طهران تهران افتادم...یه چیزی تو همین مفاهیم بود.
پاسخ دادنحذفحتمن گوش بدبد!
من الحمدالله به تنبیه و این جور چیزا خیلی نخوردم.