@ مهندس پنگول جونی درسته مهندس غم ها هم فراموش می شن ولی نه کامل . مثل یک زخم می مونند و بعد جوانه می زنند.به نظر من شادی ها رو زودتر فراموش می کنیم @ سمیه یکی از دلائلش هم اینه @سمانه چه شعر قشنگ و مناسبی گفتی . مرسی
خب این مورد در خیلی از شادی ها صادقه ولی بعضی از شادی ها هستن که هیچ وقت از یاد هیچ کس نمیره، مثلا روزی که من به دنیا اومدم!! دی: ولی جدا از شوخی هرچی من یادم میاد خاطرات تلخ گذشته است که عاشقشونم.اون گذشته رو بیشتر دوست دارم.به همین مناسبت بزرگی گفته: دلیل نوستالژیک بودن ما دوست داشتن گذشته نیست، نداشتن امید به آینده است!!!!
جالب بود. لایک ;)
پاسخ دادنحذفلایک به صاحب کامنت بالایی :)
پاسخ دادنحذفلایک به صاحب کامنت بالایی :)
پاسخ دادنحذفلایک به صاحبان کامنت هایی بالایی:)
پاسخ دادنحذف@عمورضا
پاسخ دادنحذفبه من که رسید جمع بستی ؟
ای بابا
:))
به نظر من زیاد هم این طوری نیست
پاسخ دادنحذفیکی از خصوصیات آدم ها فراموش کردن غم هاست.
اگه غم ها فراموش نمی شدن انسان نمی تونست زندگی کنه. نسلش منقرض می شد.
واسه همینه که دوستی هامون روز بروز کمرنگ و کمرنگ تر میشن
پاسخ دادنحذفاگر غم را چو آتش دود بودی
پاسخ دادنحذفجهان تاریک بودی جاودانه
(شهید بلخی)
@ مهندس پنگول جونی
پاسخ دادنحذفدرسته مهندس غم ها هم فراموش می شن ولی نه کامل . مثل یک زخم می مونند و بعد جوانه می زنند.به نظر من شادی ها رو زودتر فراموش می کنیم
@ سمیه
یکی از دلائلش هم اینه
@سمانه
چه شعر قشنگ و مناسبی گفتی . مرسی
خب این مورد در خیلی از شادی ها صادقه ولی بعضی از شادی ها هستن که هیچ وقت از یاد هیچ کس نمیره، مثلا روزی که من به دنیا اومدم!!
پاسخ دادنحذفدی:
ولی جدا از شوخی هرچی من یادم میاد خاطرات تلخ گذشته است که عاشقشونم.اون گذشته رو بیشتر دوست دارم.به همین مناسبت بزرگی گفته:
دلیل نوستالژیک بودن ما دوست داشتن گذشته نیست،
نداشتن امید به آینده است!!!!