پيش ِروي من كلام را ترتيب داده بايست ،
بايست و صفحات را سياه كن ،
بايست و آسمان ِ مرده را ، پنجره اي را كه نيست ،
خودت را و سياهي را سياه كن .
حالا
در حضورت ـ آواره ي تقصير هاي خويش ـ حاضرم ،
آيا تو راچشمان ِ آدميزاد است كه اين گونه مرا به الواح نانوشته حوالت ميدهد؟
من این قسمت رو متوجه نشدم :
پاسخحذفپيش ِروي من كلام را ترتيب داده بايست
ولی از بقیه اش خوشم اومد
من یاد موسی و لن ترانی و معلق شدن کوه و الواح موسی افتادم نمی دانم منظور اصلیت این بوده یا نه
پاسخحذفچو رسی به طور سینا ارنی بگو و مگذر
چه خوش است از او جوابی چه تری چه لن ترانی