چه زيباست زير باران هاي نقره اي رشت قدم بزني،
سرماي ملايمي صورتت را نوازش كند،
و صداي بارش باران روي چترت موسيقي پاييز بنوازد،
در غم خيس شدن نباشي و به پاكي هوا خوش باشي.
از آن لذت بخش تر آن است كه براي نوشتن اين تجربه 2 روز و" 6 ساعت" انتظار بكشي ...
باران نقره ای... چه قشنگ!
پاسخ دادنحذفبرخلاف خیلی هایی که میگن ما بدون چتر میریم زیر بارون من هم با چتر بودن رو ترجیح میدم. چون عاشق همین صدای قطره های بارونم که می خورن به چتر و به قول تو موسیقی پرواز رو می نوازن
آقا ما مازنی هستیم ، رمانتیک بازی درآوردیم رفتیم زیر بارون سرما خوردیم الان !
پاسخ دادنحذفحالا دیگه پز میدی فرشاد ؟
پاسخ دادنحذف;-)
تجربه ی زیبایی بود
@مژده
پاسخ دادنحذفالبته شايد اون هم زيبايي خودش رو داشت باشه .. اما من كه اينطوري ترجيح ميدم
@سيد
بله ديگه ... تا تو باشي ...
@قاصدك
پز هم داره ديگه!!شما كه فقط دود مي باره رو سرتون!
این نظر توسط نویسنده حذف شده است.
پاسخ دادنحذفاینقد اون صدای خوردن بارون به شیروونی های خونه های شمالی رو دوست دارم.مخصوصا تو بهار
پاسخ دادنحذفالان دیگه خونه های شمال هم آپارتمانی شده و از اون صدای بارون خبری نیست
ما هم مادربزرگی داشتیم که از اون خونه های شیروونی دار داشت(تو رشت) ولی بعد از فوتش پدربزرگمون رفت تو یه خونه آپارتمانی و ما هم از شنیدن صدای بارونی که به شیروونی بخوره بی نصیب شدیم
دیدین چه برفی میومد ؟؟؟
پاسخ دادنحذفدر ضمن سر بزنید به نقطه ای عریان از بلاگر
http://oryanabad.blogspot.com/2009/11/blog-post.html
@سينا
پاسخ دادنحذفمي خواستم همين رو بگم كه خودت گفتي .. البته ما خدا شانس داده نزديك ماسوله يه خونه ويلايي داريم اونم سنتي .. يعني مادر برزگم اينا دارن .. به هر حال حالي مي كنيييم جاي شما خالي
@ كمياب
آقا ما حرفي از برف نزديماااا